Driftbuien en boos gedrag bij kinderen – tips voor rust, erkenning en verbinding
Je bent net thuis van je werk, hebt een gezonde maaltijd in elkaar geflanst (oké, er ligt ook een pizza in de oven voor noodgevallen) en dan gebeurt het.
Je kind, tot 3 seconden geleden nog heerlijk aan het tekenen, ontploft omdat… jij per ongeluk de verkeerde kleur drinkbeker hebt neergezet.
En daar sta je dan. Met een blik die zegt “rustig blijven” en een hartslag van 180.
Welkom in de wondere wereld van driftbuien bij kinderen.
Waarom driftbuien in de basisschoolleeftijd zo intens zijn
Basisschoolkinderen zijn geen peuters meer, maar ook nog geen mini-volwassenen. Hun brein zit midden in een verbouwing:
- Ze snappen steeds meer regels en emoties, maar beheersen ze nog niet altijd.
- Hun rechtvaardigheidsgevoel groeit (en volgens hen is bijna alles oneerlijk).
- Ze krijgen dagelijks bakken vol prikkels – van school, vriendjes, sport – en die moeten ergens heen.
Combineer dat met honger, vermoeidheid of teleurstelling, en je hebt een recept voor een driftbui die de beste soapacteur zou goedkeuren.
Wat er écht gebeurt tijdens een driftbui
Een driftbui is geen teken dat je kind “lastig” is, maar dat het moeite heeft om emoties te reguleren.
In plaats van te zeggen: “Ik ben overprikkeld, help me even”, krijg je:
- Schreeuwen
- Stampen
- De beroemde “ik laat me als een zak aardappelen vallen”-move
- Of een dichtslaande deur voor de extra dramatische effect
Hoe beter jij de emotie achter de bui begrijpt, hoe makkelijker je hem begeleidt.
Zo pak je boos gedrag bij kinderen aan – zonder je geduld te verliezen
1. Blijf zelf rustig (of speel het goed na)
Je kind voelt feilloos jouw energie aan. Hoe harder jij reageert, hoe harder zij gaan.
- Adem drie tellen in, vijf tellen uit voordat je iets zegt.
- Houd je stem neutraal, ook als je vanbinnen een eigen driftbui voelt opkomen.
2. Erken het gevoel, niet het gedrag
Zeg: “Ik zie dat je boos bent omdat het spel moest stoppen.”
Je laat merken dat je het begrijpt, zonder toe te geven aan de eis.
Tip: Emotiekaarten, een emotieboek of een emotieposter zijn ideaal om emoties zichtbaar te maken en kinderen te helpen benoemen wat ze voelen.
3. Soms heb je geen woorden nodig. Een knuffel, een arm om hun schouder of gewoon even naast ze zitten kan wonderen doen. Het werkt op meerdere lagen:
- Lichamelijke nabijheid verlaagt stresshormonen zoals cortisol.
- Troost zonder woorden voorkomt discussie, waardoor het conflict niet verder oplaait.
- Bevestiging van liefde (“Ik hou van je, ook als je boos bent”) laat kinderen zich veilig voelen, zelfs midden in hun boosheid.
- Herstel van verbinding zorgt dat ze daarna sneller openstaan voor een gesprek over wat er gebeurde.
Zo laat je merken: “Jij mag er zijn, ook met al je emoties.” Dat gevoel van onvoorwaardelijke liefde is misschien wel het sterkste anker dat je je kind kunt geven.
4. Maak de dag voorspelbaar
Kinderen houden van structuur. Hoe beter ze weten wat er komt, hoe minder verrassingen en dus minder drama.
- Houd vaste ochtend- en avondroutines aan
- Vertel vooraf wat er gaat gebeuren (“Na dit spel gaan we eten”)
Tip: Een familieplanner of weekplanner voor kinderen maakt alles overzichtelijk. Neem ook eens een kijkje bij de Mama & More digitale planner.
5. Zorg voor een uitlaatklep
Boosheid is soms gewoon energie die eruit moet.
- Buiten: laat ze rennen, springen, fietsen of voetballen.
- Binnen: geef ruimte voor creatief bezig te zijn.
Tips: Een Springtouw, gymmat, sensorische stressspeeltjes of magnetische bouwtegels helpen om energie kwijt te raken.
6. Leer samen kalmeren
Rust vinden kun je oefenen.
- Doe samen ademhalingsoefeningen (blaas een denkbeeldige ballon op).
- Maak een ‘chill-hoekje’ waar ze even kunnen afschakelen.
Tip: Een zitzak, of kindvriendelijke noise cancelling koptelefoon maakt dat hoekje extra uitnodigend.
7. Praat na op het juiste moment
Niet midden in de bui, maar als de rust is teruggekeerd.
- Bedenk samen wat de volgende keer kan helpen
Tip: Een positief invuldagboek of reflectieboekje helpt kinderen gevoelens te verwerken.
Wat je beter niet doet
- In discussie gaan tijdens de bui, ze horen je toch niet.
- Hun gevoel bagatelliseren - “Stel je niet zo aan” maakt het erger.
- Altijd toegeven – leert ze dat schreeuwen werkt.
En voor jou als ouder…
Ouderschap is geen zen-retraite. Soms ben je zelf ook boos, soms loop je weg, soms tel je tot 100 en begin je weer opnieuw. Dat is oké.
Troost voor later
Die driftbuien waar je nu van zucht, worden later verhalen waar je om lacht.
Je kind leert elke keer iets over emoties, grenzen en zichzelf.
En jij? Jij groeit mee – met een mix van geduld, humor en heel veel liefde.
Mama & More-tip: Zet een ‘emotiehoek’ klaar, investeer in een planner, en zorg voor een paar snelle rustgevers in huis. Zo pak je de bui aan vóórdat hij een orkaan wordt.
