Waarom pubers wél alles horen (behalve hun moeder)
Help, mijn puber hoort me niet!
Je roept drie keer dat het eten klaar is. Geen reactie. Maar fluister je beneden zachtjes “zal ik chips pakken?” – dan staat je puber in 0,3 seconden voor je neus. Toeval? Nee hoor. Dit is gewoon hoe het puberbrein werkt: selectief horen. En jij staat helaas vaak onderaan hun luisterlijstje.
Laten we eerlijk zijn: pubers horen álles. Alleen niet jou.
De magische wifi-knop
“Kom je beneden?” → stilte.
“De wifi gaat eraf!” → *stamp, stamp, stamp*... en daar komt je puber.
Wifi is voor pubers niet zomaar een luxe – het is hun zuurstof. Daar zit hun hele sociale leven: apps, games, roddels, huiswerkapps (oké, soms). Voor ouders voelt het misschien als chantage, maar voor pubers is dit simpelweg de knop die alles bepaalt. Slim inzetten dus: niet dreigen bij elk wissewasje, maar gebruiken als noodrem als écht niks meer helpt.
Snacks > ouders
Jouw stem? Wordt vaak genegeerd
Het lostrekken van een chipszak? Hoorbaar tot op drie verdiepingen.
Eten is voor pubers meer dan voeding: het is comfort, energie én een sociaal gebeuren. Het verklaart ook waarom jouw boodschap “de tafel dekken” nul respons oplevert, maar “er zijn bitterballen” ze in no-time naar beneden tovert. Gebruik snacks gerust als lokaas, maar pas op: voor je het weet ben je fulltime snackleverancier.
Pubers zijn net honden (met supersonisch gehoor)
Fluister je hun naam in de klas?→ BAM! direct reactie.
Roep je hun naam live in de woonkamer → niets. Alleen een zucht als je aandringt.
Hun aandacht werkt selectief: alles wat relevant, leuk of spannend is, pikken ze feilloos op. Alles wat klinkt als “saaie ouderpraat”, ‘kan later’ of ‘geen zin in’ verdwijnt linea recta in de prullenbak. Het is geen onwil (oké, soms wel een beetje), maar vooral hoe hun brein prikkels weegt. Wil je écht hun aandacht? Houd het kort, concreet en (als het even kan) met een vleugje humor.
Alles wat gênant is, onthouden ze wél
Je kunt honderd keer vragen of ze hun sporttas opruimen, maar dát vergeten ze.
Zeg je één keer iets geks in bijzijn van hun vrienden? BAM. Dat herhalen ze nog járen.
Pubers leven in een wereld waarin imago heilig is. Alles wat jij doet wat hen een tikje voor schut zet, wordt opgeslagen in hun geheugen én in hun ‘oeps-mijn-ouder-is-genant’-archief. Het verklaart ook waarom ze je voor de deur laten afzetten, maar je absoluut niet mee naar binnen mag.
Het puberbrein filtert (en jij valt erbuiten)
Hun oren staan altijd open voor:
- geluid van TikTok-notificaties,
- geroezemoes over roddels,
- “gratis pizza”.
Maar jouw stem? Die schuiven ze in de categorie ‘muziek van vroeger – niet relevant’. Dit komt niet alleen door onwil, maar ook doordat hun brein letterlijk anders werkt. De prefrontale cortex (het deel dat gaat over plannen en prioriteiten stellen) is nog volop in ontwikkeling. Daardoor pikken ze prikkels die “leuk of urgent” lijken sneller op dan jouw rustige verzoek om even de vaatwasser uit te ruimen.
👉 Wil je echt snappen wat er in dat hoofd gebeurt? Dan is ons werkboek een aanrader: ‘‘Help! ik heb een puber in huis!’’
Het puberende brein – vol uitleg, humor en eye-openers voor ouders die hun puber beter willen begrijpen.
Dus… wat doe je eraan?
Heel simpel: accepteer dat je niet altijd de hoofdrol speelt in hun gehoor. Pak je momenten slim, strooi af en toe met humor en hou in gedachten: ook al doen ze alsof ze niks horen, diep vanbinnen komt er meer binnen dan je denkt.
Survival-kit voor ouders van pubers
Investeer in je eigen “luisterrust”:
- Noise cancelling koptelefoon (voor jou dus 😉).
- Een voorraad snacks (zodat jij ze tenminste wél beneden krijgt).
- Een puber-proof agenda/planner, zodat afspraken niet “per ongeluk” verdwijnen.
- En een lekkere zitzak of ledlampen, want een puber luistert beter in z’n eigen chill-zone.
Conclusie
Kortom: pubers horen écht wel wat je zegt – ze doen alleen alsof niet. En dat, lieve mama, is hun geheime superpower. Gelukkig heb jij er ook één: geduld, humor en de kunst om wifi tijdelijk uit te zetten.
